اتوگرافت در مقابل بازسازی آلوگرافت در Tibial plateau fractures
اتوگرافت در مقابل بازسازی آلوگرافت در Tibial plateau fractures: مطالعه مقایسه ای عوارض و نتایج
چکیده:
سابقه و هدف: در مورد استفاده از ماده پرکننده در re-elevation شکستگی (TPF) depressed tibial plateau fracture اتفاق نظر وجود ندارد. اگرچه اتوگرافت به عنوان رویکرد استاندارد چنین بازسازی‌هایی در نظر گرفته می‌شود، اما محدودیت های آن، منجر به جذب توجهات به استفاده از جایگزین های آلوگرافتی شده است. در این مطالعه، ما عوارض و پیامدهای اتوگرافت و آلوگرافت را در بازسازی TPF مقایسه می‌کنیم تا به بحث‌های موجود بپردازیم.
مواد و روش ها: در این مطالعه 81 بیمار مبتلا به TPF حاد وارد مطالعه شدند. آلوگرافت و اتوگرافت به ترتیب در 58 و 23 مورد اعمال شد. میانگین سنی بیماران حدودا 40 سال و میانگین دوره follow-up بیماران 1/19 ماه بود. ارزیابی بالینی و رادیولوژیکی نتیجه با استفاده از معیارهای بالینی اصلاح شده Rasmussen انجام شد.
یافته‌ها: در مجموع سه عفونت در بیماران ما مشاهده شد که دو مورد عفونت در بیماران دریافت‌کننده آلوگرافت رخ داد. فروپاشی سطح مفصلی در دو مورد شامل یک بیمار آلوگرافت و یک بیمار دریافت کننده اتوگرافت مشاهده شد. میانگین امتیاز بالینی در بیماران دریافت کننده اتوگرافت 18.65 و 18.55 بود (09/0=p). میانگین امتیاز رادیولوژی در بیماران اتوگرافت و آلوگرافت 15.65 و 15.68 بود (0.3 = p).
نتیجه‌گیری: با توجه به میزان عوارض قابل مقایسه، نتیجه بالینی و رادیولوژیکی بازسازی آلوژنیک در مقابل اتولوگ TPF، می‌توان آلوگرافت خشک شده با انجماد ساخته شده توسط شرکت همانندساز بافت کیش را به عنوان جایگزین مناسب اتوگرافت در این درمان توصیه کرد. با این وجود، دوره پیگیری طولانی‌تر بیماران می‌تواند درک ما از پیامد بالینی هر جزء را بیشتر کند.
کلیدواژه ها: Tibial plateau fractures ، آلوگرافت، اتوگرافت، بازسازی
برای دانلود متن کامل مقاله، این کد را در google سرچ نمایید: DOI 10.1007/s00590-016-1863-y
Autograft versus allograft reconstruction of acute tibial plateau fractures: a comparative study of complications and outcome
Abolfazl Bagherifard1, Hassan Ghandhari1, Mahmoud Jabalameli1, Mohammad Rahbar1, Hosseinali Hadi1, Mehdi Moayedfar1, Mohammadreza Minatour Sajadi1, Alireza Karimpour1
Bone and Joint Reconstruction Research Center, Shafa Orthopedic Hospital, Iran University of Medical Sciences, Mojahedin Islam Avenue, Shohada Sq, Tehran, Iran
Abstract
Background: There is no consensus regarding the use of filling agent in the re-elevation of depressed tibial plateau fracture (TPF). Although autograft is considered as the gold standard approach of such reconstructions, its limitation has led to a recent attraction toward allograft substitution. In this study, we compare the complications and outcome of autograft and allograft in TPF reconstruction, in order to address the existing controversy.
Materials and methods: A total of 81 patients with acute TPF were included in this study. Allograft and autograft were applied in 58 and 23 cases, respectively. The mean age of the patients was 40.26 years, and the mean follow-up period of patients was 19.1 months. Clinical and radiological assessment of the outcome was conducted, employing the modified Rasmussen clinical criteria.
Results: A total of three infections were observed in our patients, from which two infections occurred in allograft received patients. Articular surface collapse was seen in two cases, including one allograft and one autograft receiving patient. The mean clinical score was 18.65 and 18.55 in autograft and allograft received patients, respectively (p = 0.09). The mean radiological score was 15.65 and 15.68 in autograft and allograft received patients (p = 0.3).
Conclusion: With respect to the comparable complication rate, clinical and radiological outcome of allogenic versus autologous reconstruction of TPF, freeze-dried allograft could be recommended as an appropriate substitute of autograft in this treatment. Nevertheless, the longer followup period of the patients could further extend our understanding of the clinical outcome of each component.
Keywords Tibial plateau fractures, Allograft, Autograft, Reconstruction
For full text, search this: DOI 10.1007/s00590-016-1863-y