مقایسه پایداری ایمپلنت در جراحی لیفت سینوس با استفاده از پیوند استخوان اتوژن در مقابل پیوند آلوژنیک
مقایسه پایداری ایمپلنت در جراحی لیفت سینوس با استفاده از پیوند استخوان اتوژن در مقابل پیوند آلوژنیک
چکیده
زمینه و هدف: رایج ترین روش افزایش پایداری ایمپلنت در فک بالا، تقویت ارتفاع استخوان با استفاده از پیوند استخوان در جراحی لیفت سینوس است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه پیوند استخوان اتوژن و آلوژنیک در پایداری ایمپلنت پس از جراحی باز سینوس لیفت بود.
مواد و روش‌ها: این کارآزمایی بالینی ، پایداری ایمپلنت را در 10 بیمار نیازمند لیفت سینوس باز دوطرفه، شامل 8 مرد و 2 زن، مقایسه کرد. هر طرف فک هر بیمار به دو گروه مورد یا کنترل اختصاص داده شد. سینوس لیفت باز در دو طرف فک انجام شد: از پیوند استخوان اتوژن در سمتی که به عنوان شاهد در نظر گرفته شد، در حالی که پیوند استخوان آلوژنیک در سمت اختصاص داده شده به گروه مورد استفاده شد. پس از چهار ماه، پایداری ایمپلنت در هر گروه با استفاده از سیستم Periotest® ارزیابی و ثبت شد.
يافته ها: ميانگين پايداري ايمپلنت در گروه شاهد 31/2±78/2- و در گروه مورد 51/2±19/3- بود. مقادیر زیر صفر (مقادیر منفی) نشان دهنده ثبات قابل قبول است. بر اساس آزمون Mann-U-Whitney، بین دو گروه تفاوت آماری معنی‌داری وجود نداشت (P>0.05) این حال، تجزیه و تحلیل درون گروهی با استفاده از تست Wilcoxon نتایج آماری معنی‌داری را در رابطه با پایداری ایمپلنت در هر گروه نشان داد (P<0.05) .
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج، پیوندهای استخوان اتوژن و آلوژنیک اثرات مشابهی بر پایداری ایمپلنت بعد از عمل جراحی باز سینوس لیفت دارند و هر دو پیوند استخوان ماندگاری مناسبی برای ایمپلنت دارند.
کلید واژه ها: پیوند استخوان، جایگزین های استخوان، ایمپلنت دندان، سینوس فک بالا، تقویت کف
برای دانلود متن کامل مقاله، این کد را در google سرچ نمایید: doi: 10.29252/jrdms.3.1.21
Comparison of Implant Stability in Sinus Lift Surgery Using Autogenous Versus Allogeneic Bone Grafts
M Sezavar1, B Bohluli 1, M Chehelamiran2, S Danesh 2, A Shahriar3, Z Malekpour4*
1-Assistant Professor, Oral and Maxillofacial Surgery Dept, Craniomaxillofacial Research Center, Dental Branch of Terhan, Islamic Azad University,
Tehran, Iran
2-Dentist
3-Oral and Maxillofacial Surgery Dept, Babol Medical University, Dental Branch, Babol, Iran
4-Oral and Maxillofacial Surgery Dept, Craniomaxillofacial Research Center, Dental Branch of Terhan, Islamic Azad University, Tehran, Iran
Abstract
Background and aim: The most common method of increasing implant stability in the posterior maxilla comprises the reinforcement of bone height using bone grafts in sinus lift surgery. The purpose of the present study was to compare autogenous and allogeneic bone grafts in implant stability after open sinus lift surgery.
Materials and methods: This split-mouth clinical trial compared the implant stability in 10 patients who needed bilateral open sinus lifts, including 8 men and 2 women. Each side of each patient’s jaw was assigned to either case or control groups. Open sinus lift was performed on both sides of the jaw: autogenous bone graft was used on the side considered as the control, while allogeneic bone graft was used on the side assigned to the case group. After four months, the implant stability was evaluated and recorded in each group using the Periotest® system.
Results: The mean value related to implant stability was -2.78±2.31 in the control group and -3.19±2.51 in the case group. The values below zero (negative values) indicate an acceptable stability. According to Mann-U-Whitney test, there were no statistically significant differences between the two groups (P>0.05); however, the intragroup analysis using Wilcoxon test showed statistically significant results with regard to implant stability in each group (P<0.05).
Conclusion: Based on the results, autogenous and allogeneic bone grafts have similar effects on implant stability after open sinus lift surgery, and both bone grafts provide a suitable implant durability.
Keywords:
Bone Transplantation, Bone Substitutes, Dental Implant, Maxillary Sinus, Floor Augmentation
For full text, search this: doi: 10.29252/jrdms.3.1.21